Nieuw-Zeeland

Kia ora! (Hallo in Maori-taal)

De tijd vliegt! Nieuw-Zeeland en Fiji maken alweer deel uit van mijn backpack-geschiedenis. Volgens mij wordt dit de blog van de langste periode. Excuses, het is echt een uitdaging om deze blog tijdig bij te houden..haha. Ik zal proberen het lezen makkelijker te maken met kopjes :P

Vertrek
Het was voor het eerst dat ik in plaats van voor de trein voor een vertrekkend vliegtuig moest rennen. Ik dacht ruim op tijd te zijn, een lange rij zorgde echter voor iets meer oponthoud. Ik kreeg zelfs een speciale voorrangspas bij de douane om zo niet mijn vlucht te missen..haha. Eind goed al goed en aangekomen in Auckland! In de bus richting het centrum bleek maar weer hoe klein het wereldje is. Tegenover mij zat een echtpaar uit Roermond. Ze waren op vakantie, grappig om even Limburgs te kunnen praten.

Auckland/Sea Shepherd
Omdat Auckland zelf niet zo heel veel te bieden heeft, wilde ik graag snel met de Straybus mee. De eerst volgende bleek echter volgeboekt en de bus daarna was pas 5 dagen later. Van de ene kant vond ik het vervelend dat ik zo lang moest wachten, van de andere kant was het lekker om even een paar daagjes te chillen (ja reizen is best vermoeiend hoor :P). De dagen heb ik doorgebracht met leuke kamergenootjes, waarmee ik bij Mount Eden, een kunstmuseum (flop) en nog een War memorial museum (wel interessant) ben geweest. Ikzelf ben nog met de ferry naar Devonport geweest en heb in de haven een boot van de Sea Shepherd bezocht. Degene die naar Discovery Channel kijken en het programma Whale Wars wel eens hebben gezien, zullen bekend zijn met deze boten. Het is een organisatie die de illegale walvisjacht van de Japanners probeert te stoppen. Erg interessant en ik sta volledig achter hun acties! Ik was zeer verrast en vereerd om een rondleiding te krijgen op één van hun boten. Ze waren zich voor aan het bereiden voor een nieuwe missie in Antartica.

Straybus
Mijn eerste ervaring met Stray was niet vergelijkbaar met die van Greyhound. Waar Greyhound alleen zorgt voor transport van A naar B, zorgt Stray voor een soort tour. Ze stopt op diverse plekjes voor een fotomoment, de busdriver/tourguide vertelt iets over de omgeving en kan je activiteiten en hostels boeken in de bus. Van de ene kant maakt het dit allemaal erg makkelijk en ook wel afhankelijk (kan pas gaan als de volgende bus gaat), maar van de andere kant is het erg leuk om zo andere mensen te leren kennen (en vervolgens 4.234.908 keer op een andere plek/bus weer tegen te komen..haha). Je kunt zo lang blijven op één plek als je wil en de volgende bus weer verder pakken.

Raglan
Eerste stop was Raglan. Diverse mensen van de bus hadden een surflesje geboekt. Ik heb dankbaar van de vrije tijd gebruik gemaakt om een dutje te doen in de hangmat..heerlijk! Daarna nog een stevige wandeling met twee andere jongens gemaakt. Een welverdiende barbecue met een biertje was de beloning.

Waitomo Caves (glowworms)
Via een korte bushwalk van een half uurtje met een werkelijk prachtige waterval zijn we doorgereden naar de Waitomo Caves. Dit was één van de dingen die ik in Nieuw-Zeeland wilde zien. Via een wandeling en een kort boottochtje hebben we in volledige duisternis miljoenen glowworms kunnen zien, die aan het plafond hingen. Het had een beetje het idee van de Droomvlucht van de Efteling, maar dan echt en tien keer mooier..wauw!

Mourea (Maori-dorpje)
De volgende overnachting was een bijzondere. We hebben in een heus Maori-dorpje overnacht. Het was weliswaar niet zoals vroeger, maar hoe ze hedendaags leven. Desalniettemin hebben we kennis mogen maken met hun culturen en gebruiken. We werden ontvangen door de chief van de familie, die ons welkom heette middels een dankwoord in Maori-taal. Eén van de jongens in onze groep was ook als chief gemaakt, anders konden we het dorpje niet betreden. Hij dankte de Maori-chief voor hun gastvrijheid. Ook hadden we een liedje in Maori-taal voorbereid als dank. In de bus had ik snel de akkoorden erbij gezocht en kon zo het geheel ondersteunen met ukelele (zonder ook maar één keer geoefend te hebben ging het niet slecht..haha). ’s Avonds konden we diverse zang en dans aanschouwen van de familie. Daarna was het onze beurt: wij als jongens moeste de Haka oefenen en opvoeren en de dames de dans met de Poi. De Haka wordt ook gedaan bij rugby wedstrijden om de tegenstanders angst aan te jagen. Was erg grappig om dit op te voeren..haha! De jury bepaalde dat wij als jongens de wedstrijd hadden gewonnen, waardoor de dames de volgende ochtend de afwas moesten doen..

Hobbiton/Rotorua (vulkanisme/geijsers)
De volgende dag stond Hobbiton op het programma, één van de plekken waar the Lord of the Rings is opgenomen. Erg grappig om op de set rond te lopen, aangezien alles van echt materiaal is gemaakt. Hoewel ik niet alle films heb gezien en ook geen echte fan ben, was het toch een plekje waar ik geweest moest zijn! ’s Avonds met Paul (andere Engelse jongen) pasta gemaakt in hostel. Aangezien het fornuis niet fatsoenlijk werkte, hebben we dankbaar gebruik gemaakt van het tosti-apparaat om ons gehakt/paprika/ui in te bakken..werkte uitstekend!

In Rotorua ben ik iets langer gebleven. Het is een dorp/stad, die bekend staat om de kokende modderpoelen. Deze worden veroorzaakt door de vulkanische activiteit. Een enorme stank komt er vanaf, maar wel grappig om dit zo te zien. Tijdens mijn verblijf heb ik genoten van een 8-persoonskamer (waar uiteindelijk alleen ik in sliep), een massage en heb ik een bezoek gebracht aan een park met nog meer kraters en geijsers. Omdat ik ook graag wilde zien hoe de Maori’s vroeger leefden, heb ik ook ’s avonds nog een bezoek gebracht aan een ander Maori-dorpje.

Lake Aniwhenua (Hangi en palingvissen)
Volgende stop was Lake Aniwhenua. We waren te gast bij een Maori-gezin. Hier konden we deelnemen aan diverse activiteiten. Ik heb bijvoorbeeld meegeholpen met het bereiden van het brood, wat deel uit maakte van de Hangi (traditionele maaltijd van de Maori, die bereid wordt met behulp van hete stenen in de grond). ’s Avonds, terwijl de rest van de groep dankbaar gebruik maakte van de happy hour, ben ik met een aantal van de groep en onze gastheer gaan palingvissen in het meer. Helaas niks gevangen, maar wel bijzonder mooie sterren gezien. Een gat in mijn linkerlaars zorgde niet alleen voor koude, maar ook natte voeten!

Taupo/Whakahoro
Via Taupo zijn we doorgereden naar Whakahoro. Dit was echt in the middle of nowhere. Met echt super mooie natuur en een gezellige lodge, maar ook met slecht weer. Helaas hebben we door de regen veel binnen gezeten. Maar ook dat had wel iets gezelligs met een open haard. Toevallig stond er ook een gitaar, welke natuurlijk even gebruikt moest worden.

Alpine crossing, Tongariro National Park
Uiteindelijk bij de eerste mogelijkheid aangekomen om één van de negen Great Walks van Nieuw-Zeeland te doen: de Alpine Crossing in Tongariro. Eigenlijk maakt deze track deel uit van een meerdaagse track (Northern Circuit). Vanwege het slechte weer was het te gevaarlijk en was de track helaas gesloten. De volgende dag zou de Stray-bus alweer vertrekken. De track was al de hele week gesloten, maar wellicht dat het de volgende dag wel mogelijk zou zijn. Ik wilde per se deze wandeling maken. De volgende dag was de track inderdaad geopend, maar was er nog steeds slecht weer voorspeld. Ik heb besloten om niet met deze bus verder te gaan en te wachten op de volgende, zodat ik de track kon lopen. Het eerste uurtje was het droog, daarna heeft het aan één stuk door geregend. Vergezeld van wind en kou en een stel Fransen, die ik tegen kwam, heb ik de track in ongeveer 8 uur gelopen. Bizar om te bedenken dat ik een 2 weken geleden met 40 graden in Australië liep en nu in de sneeuw..haha. Helaas niet veel foto’s gemaakt, omdat ik mijn vingers niet kon voelen van de kou!
Doorweekt en koud heb ik ’s avonds genoten van een warme douche en een heerlijk maaltijd met een biertje!

De dag erna arriveerde de nieuwe Straybus. Leuke, nieuwe mensen leren kennen! ’s Avonds (hoe kan het ook anders) met zijn allen Lord of the Rings gekeken.

Taihape (Gumboot Throwing)/Wellington
Via Taihape zijn we doorgereden naar Wellington. In Taihape hebben we een korte stop gemaakt om het lokale “Gumboot Throwing” te ervaren. Wie de laars het verst weg weet te gooien, heeft gewonnen. Ze hebben er serieus een sport van gemaakt, dus…
Wellington is het meest zuidelijke puntje op het Noordereiland. Hoewel Wellington de hoofdstad is van Nieuw-Zeeland, hebben we er maar één dag doorgebracht. Ik heb Mount Victoria beklommen voor een uitzicht over de stad en ’s avonds hebben we met de groep nog een mooi feestje gemaakt!

Met een korte nachtrust achter de rug zijn we de volgende dag op de ferry gestapt om naar het zuidereiland te varen. Met dank aan een provisorisch bed, bestaande uit twee stoelen en een tafel, een heerlijk dutje kunnen doen! Toen ik wakker werd, waren we er al bijna.

Abel Tasman Coast track, National Park
Na Picton, Nelson en een korte stop bij een wijnboerderij kwamen we aan bij het Abel Tasman National Park. Omdat ik graag de Abel Tasman Coast track wilde lopen, heb ik besloten om wat langer te blijven. De rest van de groep had een activiteit gepland (kanoën of een gedeelte van de track lopen i.c.m. aquataxi). Ik heb even heerlijk uit kunnen slapen en ben daarna mijn zaken voor de track gaan regelen. Hutjes reserveren, slaapzak huren en eten verzamelen/maken voor drie dagen. Aangezien ik niet heel goed voorbereid was qua inkopen heb ik twee dagen brood gegeten..haha. Bij de laatste hut was wel een café in de buurt, waar ik een heerlijke maaltijd (fish and chips met een biertje) heb genuttigd. Tijdens de wandeling heb ik echt perfect weer gehad! Toen ik begon regende het en het beloofde niet veel beter te worden. Na één uur kwam de zon tevoorschijn en heb ik de rest van de track perfect weer gehad. Onderweg ook nog wat geocaches meegepakt. Deze brachten mij op prachtige plekken. Op een gegeven moment stond ik helemaal alleen op een relatief klein strandje in een baai…wauw! Je kunt je bijna niet voorstellen hoe zoiets “kleins” je zo’n kick kan geven. Heb echt diverse keren zo’n geluksmomentje gehad tijdens de track. Ook toen ik op de laatste dag met de aquataxi terug naar het begin werd gebracht. Met super mooi weer en een speedboot over het water langs de track die ik gelopen heb..echt schitterend!

Ook tijdens deze wandeling bleek maar weer hoe klein de wereld is. Het toeval wilde dat ik, tijdens het luisteren van Limburgse carnavalsmuziek, mede Limburgers tegenkwam die ook nog eens eerder tijdens hun reis een Horstenaar hebben ontmoet op het Noordereiland. Ze kwamen van Roermond en hadden in Tongariro een Horster meisje ontmoet. Ze wisten haar naam niet meer ma na een korte omschrijving ben ik er vrij zeker van wie dat moet zijn geweest. Moet ik nog steeds even verifiëren trouwens..haha. Anyway, klein wereldje dus!

Greymouth/Frans Jozef
Op de nieuwe bus kwam ik weer oude bekenden tegen, altijd leuk! Via Greymouth zijn we naar Frans Jozef gereden. ’s Avonds in het hostel hebben we gebruik gemaakt van het Pizzafest: all you can eat pizza, friet en garlic bread. Jezus, wat heb ik hier een last van gehad. Maar wat hebben we gelachen..haha. We bleven maar bestellen, totdat de serveerster er gek van werd!

Voor de dag erna had ik samen met een aantal anderen van de groep een helikoptervlucht met een hike geboekt. Het is inmiddels te gevaarlijk geworden om de gletsjer helemaal te beklimmen, vandaar dat een helikoptervlucht noodzakelijk is om je boven op de gletsjer te brengen. Helaas was het weer ook hier te slecht, waardoor de activiteit werd gecancelled. Erg balen want dit moet schitterend zijn! Uiteindelijk hebben we maar de wandeling gedaan, die ons bracht naar de voet van de gletsjer. Toch nog een glimp van de, helaas verdwijnende, gletsjer kunnen opvangen!

Wanaka/Queenstown (Roy's Peak/Pub Crawl/Paradise/eerste liftervaring)
Qua ligging en omgeving lijken Wanaka en Queenstown enigszins op elkaar. Ze liggen beiden aan een groot meer en zijn omringd door bergen. Waar Wanaka een erg relaxte omgeving heeft, is Queenstown de stad van alle adrenaline activiteiten. Omdat we met de groep van de bus een feestje in Queenstown gepland hadden, ben ik met dezelfde bus naar Queenstown gegaan. Hierdoor heb ik maar één nachtje in Wanaka kunnen spenderen. Het feestje was supertof! Met de pub crawl zijn we diverse kroegen langs gegaan, waarbij ik ook weer mensen van de vorige bus tegenkwam. Was een mooie avond! Thore (Duitse jongen) had een autootje gehuurd voor een paar dagen. Samen met hem, Grayham en Mie ben ik de volgende dag naar (jawel) Paradise gereden! Een klein dorpje met prachtige natuur.

Ik wilde graag terug naar Wanaka om meer van de mooie omgeving te genieten. De Stray-bus ging echter maar één richting op. Aangezien ik geen zin had om voor de reguliere bus te betalen, heb ik besloten om te gaan liften. Mijn eerste liftervaring in mijn leven..haha. Voelde in het begin echt onnatuurlijk om met zo’n bordje langs te weg te staan, maar na 40 minuten had ik beet. Het voelt een beetje als vissen: wachten totdat er iemand toehapt. Een jongen met zijn stiefvader, beide uit Colorado, waren op weg naar Frans Jozef en hebben mij naar Wanaka gebracht. Ze waren zelf ook aan het reizen, ik was tevens ook hun eerste lifter die ze meenamen. Mooie ervaring: goedkoop en mooie manier om mensen te leren kennen.

In Wanaka heb ik twee dagen gespendeerd. Hoogtepunt (letterlijk) was het beklimmen van Roy’s Peak. Toen ik begon te lopen, kwam ik toevallig een Duits meisje van de vorige bus tegen. Ze had hetzelfde plan, dus zijn we samen omhoog geklommen. Een grandioos uitzicht over Wanaka en alle bergen/water eromheen..pfoew!

De volgende Straybus vanuit Wanaka naar Queenstown zat helaas vol. Toen maar weer terug gelift naar Queenstown. Dit keer heb ik maar één avond gespendeerd in Queenstown om de volgende dag door te gaan naar Milford Sound. Toevallig trof ik deze avond Paul (Engelse jongen) weer. Met hem heb ik in het begin rondgereisd. Wat een toeval en goed om elkaar weer te zien! Hij ging de volgende dag ook weer met dezelfde bus als ik verder.

Milford Sound (Gunn’s Camp)
Omdat ik nog twee weken over had en niet zo heel veel plekken meer te gaan had, besloot ik om iets langer te blijven in Gunn’s Camp. Men zei dat Milford Sound erg mooi moest zijn, dus waarom niet! We hebben Milford Sound op een boot mogen bewonderen. Erg mooi, maar er was veel lage bewolking waardoor we de bergen niet allemaal goed konden zien. Van de andere kant had dit ook wel een mysterieus effect. Toen we in Gunn’s Camp, het kampje waar Stray verblijft, aankwamen begreep ik waarom de busdriver niet snapte waarom ik wilde blijven. Het was een oud kampje in the middle of nowhere. De walkingtracks lagen niet naast de deur en de stroom moest via een generator worden opgewekt. Alleen ’s morgens en ’s avonds was er stroom, omdat het anders te duur was.
Aangezien ik de enige van de bus was die bleef, kreeg ik een eigen huisje genaamd Trixie. Hoewel het geheel niet veel te bieden had, heb ik in 3 dagen tijd lekker niks kunnen doen. Beetje lezen, muziek luisteren, muziek maken en slapen. Heerlijk kan ik je zeggen..haha!

Stewart island (gewandeld/terug gelift naar Queenstown)
Met de volgende bus ben ik via Te Anau en Invercargill doorgegaan naar Stewart island. Een gedeelte van de bus bleef in Invercargill. Degene die wilden konden de ferry naar Stewart island nemen. Op het eiland is ook één van de negen Great Walks te vinden, die ik in drie dagen wilde gaan doen. Wederom kwam ik, voor de verandering oude bekenden van de bus tegen..haha. Omdat het weer niet echt super was en ik gehoord heb dat de walk hier niet heel spectaculair zou zijn, heb ik besloten om mijn ticket van de ferry terug te vervroegen. Ik heb nog één extra dag gespendeerd op het eiland. Het weer was toen redelijk goed en heb toch diverse kortere wandelingen (en geocaches) kunnen doen. Stewart island staat ook bekend om de vele kiwi-vogels die er te zien zijn. Helaas zijn deze meestal ’s nachts actief, ook deze heb ik helaas misgelopen.

Omdat ik mijn ticket vervroegd had en twee dagen voordat de volgende Stray-bus vertrok arriveerde in de haven van Bluff heb ik opnieuw gelift. Binnen vijf minuten had ik een lift van een visser, die net terugkwam van drie dagen vissen. Vanuit Invercargill heb ik met een man meegelift, die op weg was naar een begrafenis in Queenstown. Zoals ik eerder al zei, erg interessant om de verschillende verhalen van deze mensen te horen.

Queenstown (Ben Lomond track/bungy/swing/Fergburger)
Eénmaal in Queenstown aangekomen was het fijn om even te kunnen chillen. Ik zou namelijk voor vijf dagen in Queenstown blijven. In Queenstown trof ik een Duits meisje dat ik eerder in Australië heb ontmoet (ik blijf maar benadrukken hoe klein het wereldje is..). Erg leuk om elkaar na zo’n “lange” tijd weer te zien. Tijdens mijn (jawel) derde bezoek aan Queenstown heb ik onder andere de Ben Lomond track gelopen. Man man man…wat een geweldige dag was dat! Heerlijk om lekker met muziek in de oren deze track te lopen. Een drie uur durende klim bracht mij naar de top van de berg, waar ik serieus een uur heb genoten van het uizicht. Onvoorstelbaar hoe mooi zoiets kan zijn! Daarna, al gebruik makend van de zwaartekracht (lees: rennend), weer naar beneden. Verder heb ik nog met een Duitse kamergenoot een feestje gebouwd, heb ik de hoogste bungy van Nieuw-Zeeland (134 meter) en twee canyon swings overleefd en heb ik mijn laatste Fergburger gegeten. Even over die Fergburger: het is serieus een begrip in Queenstown. Men zegt dat het officieel de beste burger ter wereld is. Ontkennen kan ik het niet, maar waarschijnlijk heb ik op dit gebied te weinig ervaring om dit gegeven te ondersteunen. Bovenal, goeie burger!

Mount Cook (prachtig landschap)
Met een nieuwe groep mensen (inclusief oude bekenden) ben ik na Queenstown doorgehobbeld naar Mount Cook. Hoewel sommigen eerder slecht weer hadden, hadden wij dit keer geluk. Prachtig weer tijdens deze dag! Dit maakte de wandeling een stuk aangenamer. Hoewel ik al diverse landschappen heb mogen aanschouwen in Nieuw-Zeeland, blijft het mooi om al wandelend om je heen te kijken hier. Uiteindelijk kwamen we aan bij een meer met ijsrotsen erin. Uiteraard moest even getest worden of het water ook zo koud was zoals het er uit zag.

Rangitata (raften)
Een korte stop hebben we vervolgens gehad in Rangitata. Eigenlijk was er niks te doen hier, behalve het raften. Aangezien ik in Nieuw-Zeeland nog niks aan watersport had gedaan, moest ik hier ook aan deelnemen. Het schijnt één van de beste plekken in Nieuw-Zeeland te zijn om te raften. Ik kan niet ontkennen dat het een mooie middag was, maar had toch nog iets meer actie verwacht. Nogmaals: het was een toffe middag en ik heb me goed vermaakt! De nacht hebben we doorgebracht in het kantoor/hostel van de raftorganisatie. Voor het eerst in mijn leven heb ik in een drie-stapelbed (is dit een woord? Anyway: jullie weten wat ik bedoel..) geslapen!

Christchurch (bonecarving/vertrek naar Fiji)
Eindbestemming van mijn Nieuw-Zeeland-reis! Paul (Engelse jongen, die ik eerder heb ontmoet) heeft ook een vlucht geboekt, zodat we samen naar Fiji konden..erg tof! In Christchurch heb ik niet heel veel meer gedaan. Wel noemenswaardig was het bone-carven. Hierbij heb ik in ongeveer drie uur tijd een eigen ketting gemaakt uit een stuk bot. Een mooi souvenir! Daarnaast zijn er nog steeds de littekens zichtbaar van de grote aardbeving 4,5 jaar geleden. Blijkbaar kost het heel veel tijd om met de verzekeringen de zaken in orde te maken. Op allerlei plekken wordt er nu gewerkt aan de heropbouw van de stad.

Zo dit was het zover. Fiji komt in de volgende blog. Mijn oprechte excuses dat het zo lang is geworden, maar ik heb geprobeerd om alleen de highlights te benoemen. Ik hoop dat het gebruik van kopjes het lezen een stuk eenvoudiger heeft gemaakt. Mochten jullie de moeite genomen hebben om alles te lezen: hulde en dank! Als ik een pet op had dan had ik hem voor je afgezet :-).

Voor nu een diepe buiging voor het lezen en bis nächsten mal!

Paul